Rust en stabiliteit, dat was wat ik dacht gevonden te hebben toen ik met Sam* ging samenwonen. We deelden geen kinderwens, genoten allebei van ons werk en vonden het prima om elkaar door onregelmatige diensten soms een paar dagen niet te zien. Het voelde volwassen en stabiel, iets waar ik jarenlang naar verlangd had.
Twijfels
En toch bleef er iets knagen. Ik miste spanning, het gevoel van onverwachte prikkels. Precies dat vond ik in mijn band met Thomas*, een collega met wie ik steeds vaker samenwerkte. We lachten om dezelfde dingen, konden uren praten en werden langzaam maar zeker elkaars vertrouweling. Hij vertelde hoe zijn relatie thuis soms vastliep en ik deelde mijn twijfels en gemis.
Een deur die openging
Het begon klein, een aanraking op de gang, een omhelzing die net wat langer duurde. Daarna kwamen de berichtjes. Eerst grappig, later persoonlijk en intiem. Het voelde alsof er een deur openging naar een deel van mezelf dat ik in mijn relatie met Sam* nooit helemaal liet zien.
Toen we uiteindelijk een stap verder gingen en bij elkaar in bed belandden, was dat niet het einde maar juist het begin. Het bleef niet bij die ene nacht. We zagen elkaar vaker, soms gepland, soms spontaan, altijd stiekem. In die momenten voelde ik me levendig, vrij, alsof ik weer iemand anders kon zijn. Het ging niet alleen om het fysieke. Het waren net zo goed de gesprekken, de spanning en de energie die ik ervan kreeg.
Natuurlijk wist ik dat het ingewikkeld was. Hij had een gezin, ik had een partner die oprecht om mij gaf. Maar tegelijk bracht deze geheime wereld me ook veel. Ik durfde mezelf anders te bekijken, ontdekte kanten van mijn verlangen die ik eerder wegstopte. Ik merkte dat ik opener werd, dat ik weer zin kreeg in dingen, ook buiten de affaire om.
Voor mij was het intenser
Het duurde maanden. Soms zagen we elkaar meerdere keren per week, soms weken niet. Toch hing er altijd dat lijntje, dat gevoel van wij tweeën. Het maakte mijn leven dubbel, maar ook rijker op een vreemde manier.
Op een dag vertelde hij dat zijn vrouw opnieuw zwanger was. Ik schrok, maar tegelijk wist ik dat dit niets veranderde aan wat wij hadden gedeeld. Voor hem leek het meer een fase, iets dat hij makkelijker kon wegzetten. Voor mij was het intenser geweest, iets dat echt invloed had op hoe ik mezelf en mijn relatie met Sam* zag.
Ik heb ervoor gekozen er met Sam* niet over te praten. Hij merkt waarschijnlijk wel dat ik de laatste tijd anders in ons contact sta, opener, maar ook met een geheim. Ik voel me er niet schuldig om. Eerder dankbaar dat ik dit avontuur heb meegemaakt, hoe ingewikkeld ook. En er komt vast een moment dat ik het open ga maken.
Schrijf je nu gratis in op SecondLove en vind de spanning en energie die je verlangen.
