MINNAAR Man/Vrouw GEZOCHT
Overspel is zo oud als de mensheid. Zodra de drang ontstaat, gaat men te rade bij vrienden. Plegen zij ook overspel? Zo ja, wanneer, hoe, wat, waar?
Vandaag de dag is dat vrij eenvoudig, men hoeft maar online te gaan op zoek naar overspel sites voor tips en leuke partners. Vóór de digitale revolutie moest men zijn toevlucht nemen tot andere wegen, om iets te weten te komen over het onderwerp. Een boek bijvoorbeeld. Na de seksuele revolutie in de jaren ’60 en ’70 kwam in grote getale naslagwerken op de markt, doe-het-zelf hulpboeken, ontboezemingen van ervaringsdeskundigen in bladen en wetenschappelijke werkjes over het vreemdgaan fenomeen. Nog verder terug, eind Victoriaanse tijd, begin 1900, was het leven zo sterk bepaald door moraal dat een openlijk verkrijgbaar boek, of een openhartig gesprek met vrienden of familie er niet in zat. Men moest z’n toevlucht nemen tot z.n. scandaleuze romans die met rode oortjes werden gelezen en stiekem werden doorgegeven zodat men niet een slechte naam kreeg bij de boekhandel. Dit gold zeker voor de vrouwen die meer wilden weten over het onderwerp.
De scandaleuze roman had altijd een vrouw als hoofdpersoon. Zij was jong, uiteraard mooi, had vrijmoedige opvattingen, wat haar uiteindelijk op uitsluiting van haar milieu kwam te staan, maar toch ging zij door met haar ‘schandalige’ gedrag. Deze boeken waren allen geschreven door mannen. Vanuit een gefrustreerd verlangen creëerden zij een fantasiefiguur van het soort dat men graag zelf zou tegenkomen. Het stramien van het verhaal was vaak hetzelfde: een keurige meisje met een goede achtergrond, getrouwd, dat graag met grote overgave overspel bedreef, vaak met oudere, charmante maar onbetrouwbare mannen. Of het was een gepassioneerde vrouw die onschuldige jongens verleidde omdat ze zich rot verveelde. De dilemma’s waar mensen zich voor geplaatst zagen als het overspel uitkwam waren eindeloos en boden de schrijver de gelegenheid de lezer de moraal van de tijd in te peperen. Onzedelijk gedrag werd dit genoemd; vaak kreeg alleen de vrouw de schuld, zij was de verleidster, en werd dan net als in de bijbel, als Eva uit het paradijs verdreven. Het einde van zo’n boek was buitengewoon hypocriet en moralistisch en daarmee werd de idee van het romantische huwelijksideaal, wat toen zo gangbaar was onder de bourgeoisie, in ere hersteld. Men wist intussen natuurlijk diep van binnen wel beter.
Vaak werd de roman bij uitstek beschouwd als een middel om het volk moreel te verheffen, vandaar dat deze boeken op de zwarte lijst stonden en moeilijk verkrijgbaar waren. De verleiding die uitging van het beschreven overspel werd als zeer gevaarlijk gezien. De tips om overspel te plegen kwamen dus eigenlijk uit romans, en er waren er heel wat verstopt in de boudoirs van de vrouwen van stand, maar ook in de 3stuiverromans kwamen liederlijke taferelen voor, gretig gelezen door de dienstmeisjes. Als de vrouwelijke hoofdpersoon zich had misdragen dan volgde daar niet zelden straf op. Verbanning uit eigen kringen, of een vreselijke ziekte. Wat een verschil met onze tijd waarin er voldoende mogelijkheden zijn. Zowel op de werkvloer als op feestjes en in de kroeg, het is niet meer onbetamelijk, zedeloos of verderfelijk als een vrouw laat merken in te zijn voor een avontuurtje zonder dat er een relatiewens is.
Maar verstandiger is die Ander online te zoeken; niet in de eigen kennissenkring. Als je zo’n boek leest over vervlogen tijden, besef je pas wat een geluk we hebben dat er in onze tijd sites zijn waar we in alle rust een leuke man of vrouw kunnen scoren en door middel van een discreet afspraakje, kunnen doen wat we graag willen, n.l. de spanningen die het leven ons brengt vergeten door het beleven van een opwindend, zinderend avontuur, zonder gevaar van verlies van ons gezin, toch door middel van overspel, het eeuwige spel van de liefde te kunnen blijven spelen.
