Ik speel niet met vuur, maar zit er midden in!

Deze verhalen zijn anoniem ingezonden door blog gebruikers en Second Love leden.
Wij zijn niet verantwoordelijk voor de inhoud en kunnen de bronnen niet controleren.
Groetjes, Natasja

Ik speel niet met vuur, maar zit er midden in!Door Wendy*

Vast herkenbaar… Een relatie, 2 kinderen…. En een partner die van nature minder ondernemend en energiek is.. Ik een avondmens die er op uit wil hij een ochtendmens die graag thuis is.

Na een aantal slippertjes in mijn eigen dorp besloot ik het subtieler aan te pakken. En kwam ik via internet in contact met soortgelijke… Er kwam geen date, het bleek toch niet mijn ding. Uiteindelijk weer focus op mijn relatie.. Dat was eigenlijk prima!

Maar… Ik viel weer in mijn oude patroon, en dat wilde ik niet. Dus 4 maanden geleden schreef ik me in op Second Love. Ik dacht ‘dan heb ik even een flirt per mail, kom er opnieuw achter dat het mijn ding niet is en dan kan ik er wee tegen aan..’

Nou, dat bleek anders.. De flirts waren er wel, maar ik bleef terughoudend, vond het niks. Totdat ik in contact kwam met iemand met wie het meteen klikte.. Zelfde intenties, zelfde gemis, zelfde belevingsgevoel, zelfde humor, zelfde tempo.. Het voelde meteen al te leuk om te stoppen. We mailden de hele dag en nacht.

We waren terughoudend, besloten eerst te bellen en rekenden beide op een tegenvaller. Maar het was zoooo leuk… Precies zoals we het zouden willen! Diezelfde week gingen we lunchen. We rekenden wederom op een tegenvaller… Alleen het was nog leuker. Het klikte zo goed. In de eerste week zagen we elkaar meteen 3 keer. En ondertussen mailden, belden en smsten we wanneer we konden!

Binnen drie weken een nachtje weg, omdat het zo uit kwam. We dachten ‘doen!!’ want dit kan niet lang zo leuk zjn en blijven dus we gaan er van genieten. Na dat weekendje waren we om…we wilden en konden niet meer zonder elkaar… Niet nadenken, maar doen!

Ondertussen beseften we beiden dat onze relatie thuis erger was dan we zelf dachten. We dachten gelukkig te zijn, maar het contrast tussen wat we samen hadden en wat we thuis hadden was zo groot… Dit kon niet goed blijven gaan… En nog steeds dachten we:niet nadenken, maar genieten!

Beiden wilden we niet in een hotel, zo op een doordeweekse dag. Maar eenmaal over die grens lagen we er in een week twee keer in. Ook kwam hij bij mij thuis, gewoon gezellig met de kinderen er bij, boswandelingen maken, ik bij hem thuis, lunchen met zijn kindje, afspreken in de kroeg met elkaars vrienden er bij…

We gingen veel en veel te ver, namen voor verstandig en voorzichtig te zijn, maar hielden het niet vol.

Ik ging met mijn vriend op vakantie en we zorgden samen dat hij er in diezelfde periode ook was. Hij heeft mijn vriend ontmoet en ze dronken samen biertjes. Ondertussen mailden en smsten en we en tijdens de apres ski konden we stiekem elkaar aandacht geven. Overdag gingen we samen met een hele club snowboarden.

Te bizar….. We zijn nu vier maanden verder.. Afgelopen week een nachtje Amsterdam gedaan. En we weten van gekkigheid niet wat we er mee moeten. Dit is te heftig, te bijzonder en te uniek. Dat we niet geloven dat het stand houdt.. En daarom blijven we genieten en spelen we niet met vuur, maar zitten we er midden in… En doen we het zelf!

Mijn relatie loopt op de klippen, we staan op het punt van uit elkaar gaan. Of het ook werkelijkheid wordt… Lijkt mij wel, maar dat lukt niet van de ene op de andere dag.

Mijn second love heeft er net zo veel last van. Er is geen moment geweest dat we er niet hetzelfde in stonden, zowel bij de ups als de downs.. Want ja, die hebben we wel.

Ik kan niets anders zeggen dat ik van te voren echt niet wist waar ik aan begon… Second love heeft mijn leven op zijn kop gezet, me veel inzichten gegeven en veel leuke momenten gegeven.

Ik ben alleen wel erg benieuwd hoe mijn toekomst er uit gaat zien, want die is nog nooit zo onzeker geweest.. En ik draag er dagelijks mijn steentje aan bij…

Dit vind je misschien ook leuk...

1 reactie

  1. Misssy schreef:

    Ik vind dat je je moet realiseren dat je in alles vanuit de ‘ik’ vorm praat. Ik snap dat er behoeftes zijn en je te verschillend blijkt te zijn dan de man waar je mee samen bent. Maar besef dat als je eenmaal kinderen heb een ‘wij’ ook erg belangrijk is. Ook kan je tegen jezelf zeggen, ik heb keuzes gemaakt in het leven en daar moet ik mijn verantwoordelijkheid voor dragen of dat nou leuk is of niet. Zelf heb ik vanaf mijn 16de een relatie met mijn man en vader van mij kinderen, we zijn erg open in onze relatie en alles maar dan ook alles moet bespreekbaar zijn en laten elkaar ook vrij in onze behoeftes want daar is tenslotte niks vreemds aan. Ik vind het zo zonde dat stelletjes niet met elkaar praten en uiteindelijk daar alles door op de kop staat en kinderen daar de dupe van zijn. Weet dat ik niks zal bereiken met dit bericht maar moest het wel even aan je kwijt, succes verder!

Laat een antwoord achter aan Misssy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *